"Nevermind"
okazał się gigantycznym międzynarodowym sukcesem, jednak muzycy
Nirvany postanowili nie podążać ścieżką stylistyczną obraną
na tamtym albumie. W rezultacie "In Utero" jest swojego
rodzaju kolażem, przejawiającym cechy obu poprzednich studyjnych wydawnictw. Niektórym nagraniom bliżej do
chaotyczności "Bleach" ("Scentless Apprentice"
czy - wbrew tytułowi - "Radio Friendly Unit Shifter"),
innym bliżej do przebojowości "Nevermind" (np. singlowe
"Rape Me" i "Heart Shaped Box"), a momentami kapela z powodzeniem łączy obie te cechy ("Serve the
Servants" czy "Frances Farmer Will Have Her Revenge on
Seattle").
31 grudnia 2017
12 listopada 2017
Van Halen - "5150" (1986)
W 1985
roku, po wydaniu krążka "1984", David Lee Roth postanowił
odejść z kapeli, by poświęcić się solowej karierze. Zadanie
znalezienia godnego zastępcy nie było łatwe - Roth posiadał nie
tylko naprawdę niezły głos, ale i na scenie był frontmanem z krwi
i kości. Wraz z Eddiem był on wizytówką Van Halen i jego
nieodłączną częścią. Ostatecznie wybór padł na Sammy'ego
Hagara, który najpierw występował w hardrockowej grupie Montrose,
a potem wydał kilka solowych płyt.
9 listopada 2017
Kiss - "Kiss Unplugged" (1996)
Występ
akustyczny dla MTV odbył się 9 sierpnia 1995 roku w Nowym Jorku i
był dla fanów Kiss ważny z kilku powodów. Po pierwsze, była to
jedna z niewielu okazji, by w całości posłuchać Kiss akustycznie. Po drugie,
zespół sięgnął w repertuarze po kilka nie granych od dawna
utworów (jak "A World Without Heroes", "Goin' Blind"
czy "Plaster Caster"). Wreszcie - po trzecie, był to
pierwszy od 15 lat koncert z oryginalną czwórką muzyków w
składzie, czyli również z Acem Frehley'em i Peterem Crissem,
którzy wystąpili tu w paru utworach (w większości grają ówcześni
muzycy Kiss - gitarzysta Bruce Kulick i perkusista Eric Singer).
Chemia między muzykami okazała się tak duża, że niedługo potem
zorganizowano trasę reunion, na której grała czwórka
Stanley-Simmons-Frehley-Criss. Powrócono tym samym do występów z
nałożoną charakteryzacją (co ma miejsce do dziś).
6 listopada 2017
Nirvana - "Incesticide" (1992)
Kiedy
myślimy o dyskografii Nirvany, przypominamy sobie o istnieniu trzech
albumów studyjnych i koncertowego "MTV Unplugged in New York".
Nie każdy jednak pamięta o istnieniu "Incesticide" -
kompilacji wydanej na fali popularności krążka "Nevermind",
zawierającej w większości niepublikowane wcześniej utwory, czyli
m.in. nagrania demo, B-side'y czy parę coverów. Siłą rzeczy
zostały one nagrane w różnych składach (zaledwie w sześciu
utworach gra Dave Grohl). Niektóre z nich były już wcześniej
znane (np. z EP-ki "Hormoaning"), inne nie. Była to więc
doskonała okazja, by zebrać taki materiał na jednej płycie i
wyciągnąć dodatkową kasę od fanów.
3 listopada 2017
Metallica - "...And Justice for All" (1988)
Strata
Cliffa Burtona była ogromnym ciosem dla Metalliki. Burton był
wszechstronnym muzykiem i kompozytorem, a także jednym z najlepszych
metalowych basistów wszech czasów. Nie można również zapomnieć,
że James, Lars i Kirk stracili przede wszystkim przyjaciela. Na
skutek tego myśleli nawet o rozwiązaniu zespołu, ale m.in. za
sprawą matki Burtona, która odradzała im takie wyjście,
postanowili kontynuować działalność.
31 października 2017
Kiss - "Revenge" (1992)
W kontekście 16-ego studyjnego dzieła Kiss nietrudno wyłapać liczne zalety przemawiające na jego korzyść. Muzycy porzucili wreszcie gładkie, typowo komercyjne klimaty i powrócili do naprawdę mocnego, prawdziwie heavymetalowego
grania - w chwili wydania był to zdecydowanie najcięższy longplay od czasów
"Creatures of the Night". Panom dopisywała też wena
twórcza, bo same kompozycje robią dużo lepsze wrażenie niż na
poprzednich czterech wydawnictwach. Wydawałoby się, że w obozie
Kiss wszystko jest w jak najlepszym porządku.
28 października 2017
Ramones - "Subterranean Jungle" (1983)
Jest jedna rzecz która na starcie w pewnym stopniu dyskwalifikuje wydany w 1983 roku "Subterranean Jungle" - beznadziejne, tragicznie płaskie brzmienie instrumentów. Nawet gdyby same utwory prezentowały lepszy poziom, można byłoby mówić o lekkim niedosycie. Niestety, uchybienia produkcyjne nie są wynagradzane kompozycyjnie. W obu przypadkach jest słabiej niż na poprzednich wydawnictwach.
25 października 2017
Van Halen - "1984" (1984)
22 października 2017
Kiss - "Hot in the Shade" (1989)
Zespół
Kiss pod koniec lat 80., podobnie jak wiele innych, uległ
możliwościom czasowym, jakie dawała płyta kompaktowa i nagrał
dłuższy niż zwykle premierowy materiał, trwający prawie godzinę.
Można było więc dostarczyć słuchaczom wiele świetnej muzyki.
Niestety, stało się inaczej i ostatecznie "Hot in the Shade"
wypadł najsłabiej z całej dyskografii Kiss. Stylistycznie jest on
kontynuacją "Crazy Nights" i kilku poprzednich krążków,
ale przy tym cierpi również na brak dobrych pomysłów. Mamy tu aż
15 utworów, a niewiele z nich wypada pozytywnie. Całość
graficznie reprezentuje najbrzydsza okładka Kiss.
19 października 2017
Nirvana - "Nevermind" (1991)
Masywny
"Bleach" dzięki swej chaotyczności nie był albumem,
który mógł zyskać większy rozgłos. Na jego następcy muzycy postanowili pójść inną drogą i postawili na maksymalną przebojowość. Oczywiście sam talent muzyków
nie wystarczyłby, gdyby nie pomocna promocja medialna, m.in. kanału
muzycznego MTV. Ale i tak się opłaciło - "Nevermind" już
w 1991 roku był niesamowitym osiągnięciem komercyjnym (obecnie
diamentowa płyta w USA), ale też artystycznym.
16 października 2017
Metallica - "Master of Puppets" (1986)
Trudno
było przebić tak doskonałe wydawnictwo, jak "Ride the
Lightning". W połowie lat 80. popularność zespołu rosła, a
oczekiwania co do nowego materiału były coraz większe. Trzeci
krążek Metalliki - "Master of Puppets" został
rewelacyjnie przyjęty, może nawet jeszcze lepiej niż poprzednie.
Moim zdaniem nie przebił poprzednika, ale obniżka poziomu jest niewielka. Co więcej - "Master of Puppets" to kolejny
nadzwyczajny popis możliwości Metalliki.
13 października 2017
Kiss - "Crazy Nights" (1987)
W
drugiej połowie lat 80. muzycy Kiss zaczęli wypuszczać rzadziej
swoje krążki, w związku z czym rok 1986 był pierwszym, w którym
nie wydano studyjnego albumu grupy. Zabieg ten zadziałał na
korzyść, ponieważ "Crazy Nights" przyniósł lepszy
materiał niż dwa poprzednie dzieła tej kapeli. Dodatkowo, przez te
2 lata nie zmienił się skład Kiss, pierwszy raz od 1982 roku.
Warto wspomnieć, że omawiana płyta była wielkim sukcesem w
Wielkiej Brytanii, głównie za sprawą utworu (niemalże)
tytułowego.
10 października 2017
Ramones - "Pleasant Dreams" (1981)
"End of the Century" był nieco większym sukcesem niż poprzednie wydawnictwa Ramones, ale większość członków zespołu nie zamierzała ponawiać współpracy z Philem Spectorem. Jedynie Joey chciał tworzyć przyszłe dzieła w stylu "End of the Century", nie zawierające czystego punk rocka, co również spotkało się z dezaprobatą reszty. Ostatecznie zgodnie zdecydowano się na nagranie albumu w stylu pierwszych dokonań Ramones.
7 października 2017
Van Halen - "Diver Down" (1982)
Jeden
rok, jeden longplay. Tempo zespołu było w tym czasie błyskawiczne, ale i w pewien sposób wyczerpujące. Do tego stopnia, że na
następnym albumie zaszły poważne zmiany. W rezultacie "Diver
Down" jest kolejnym nietypowym dla Van Halen dziełem. Nie
chodzi tylko o nietypowe rozwiązania niektórych kompozycji, ale
przede wszystkim o nieoczywisty dobór materiału. Nie da się ukryć,
że na "Diver Down" autorzy zamieścili pewien klarowny
podział utworów: autorskie, pełne
nagrania, miniaturki i covery. Dlatego też recenzję wyjątkowo
podzielę na trzy osobne części.
4 października 2017
Kiss - "Asylum" (1985)
W
okresie 1982-1985 miały miejsce najczęstsze zmiany na stanowisku
gitarzysty prowadzącego Kiss. Ace'a Frehley'a zastępowali kolejno:
Vinnie Vincent, Mark St. John i Bruce Kulick. St. John opuścił
zespół z powodu problemów z ręką, które uniemożliwiały mu grę
na gitarze. Na jego miejsce przyjęto więc Bruce'a - brata Boba,
który grał w kilku utworach na albumie "Creatures of the
Night". Na szczęście, pozostał on z Kiss na dłużej, a skład
Stanley-Simmons-Carr-Kulick istniał jeszcze przez kilka lat.
Panowie w kwestiach personalnych wreszcie się ustabilizowali.
1 października 2017
Nirvana - "Bleach" (1989)
Nirvana
została założona w 1987 roku przez wokalistę/gitarzystę Kurta
Cobaina i basistę Krista Novoselica. To zdecydowanie
najpopularniejszy zespół grunge'owy - każdy o nim słyszał,
oczywiście za sprawą megahitu pt. "Smells Like Teen Spirit".
Żaden z kawałków z debiutanckiego krążka "Bleach" nawet
w połowie nie zdobył takiej popularności. Warto zauważyć, że na
albumie gra w sumie dwóch perkusistów - w większości utworów
słyszymy Chada Channinga, ale w "Floyd the Barber", "Paper
Cuts" i "Downer" (z reedycji z bonusami) gra Dale
Crover. Jest to najprawdopodobniej spowodowane tym, że w tym czasie
grupa często zmieniała perkusistów (na przełomie lat 1988-1990
było ich aż sześciu).
28 września 2017
Ozzy Osbourne - "Diary of a Madman" (1981)
Książę
Ciemności albumem "Blizzard of Ozz" powrócił do tzw. gry
i pokazał, że bez wsparcia kolegów z Black Sabbath potrafi nagrać
ciekawy materiał. Sytuacja ma się podobnie z kolejnym krążkiem,
zatytułowanym "Diary of a Madman". Może longplay ten nie
przyniósł tyle wiekopomnych hitów, ale bez wątpienia był kolejnym dowodem na pomysłowość Ozzy'ego i jego muzyków. Dodatkowo,
znacznie poprawiono tu brzmienie, które do dziś się broni.
25 września 2017
Kiss - "Animalize" (1984)
Po
wydaniu "Lick It Up" Kiss znów znalazł się w dogodnej
sytuacji. Choć w samym zespole nie działo się najlepiej -
gitarzysta Vinnie Vincent został wyrzucony, prawdopodobnie z powodu
nieporozumień między nim a resztą muzyków, na skutek czego nie
miał już wkładu kompozytorskiego w powstawanie nowego krążka
(wkrótce potem założył on glammetalową formację Vinnie Vincent
Invasion). Na jego miejsce zatrudniono Marka St. Johna, który
również nie zagrzał na długo miejsca w kapeli, a jedynym
dokonaniem z jego udziałem jest właśnie "Animalize" -
12. studyjny album Kiss. Choć warto dodać, że w "Murder in
High Heels" i "Lonely is the Hunter" partie gitary
prowadzącej odegrał Bruce Kulick, który niedługo potem dołączył
na stałe do zespołu.
22 września 2017
Metallica - "Ride the Lightning" (1984)
Metallica
w 1983 roku za sprawą swojego znakomitego debiutu stała się
niemałą sensacją na amerykańskim roku muzycznym. Równo rok po
wydaniu "Kill 'Em All" zespół z Kalifornii zaserwował
słuchaczom drugą płytę. O ile na debiucie niektóre rzeczy
brzmiały jeszcze dość amatorsko, tak Ride the Lightning" jest
produktem w pełni profesjonalnym i pozbawionym uchybień - a dzięki
temu płytą dużo lepszą, nierzadko wręcz genialną. Znakomitą
pod każdym względem. Muzycy pokazali, że thrash metal nie musi być
wcale jednostajny i przewidywalny.
19 września 2017
Kiss - "Lick It Up" (1983)
"Creatures
of the Night" mimo że cieszył się zainteresowaniem wśród
słuchaczy, to nie zrobił furory na listach przebojów i
zdecydowanie nie był sukcesem na miarę albumów z lat 1975-1979.
Muzycy zdawali sobie z tego sprawę i wprowadzili kilka znaczących
zmian w swoim image'u. Po świętowaniu 10-lecia istnienia Kiss
postanowili grać na żywo... bez charakteryzacji. Był to spory szok
dla fanów, ale z drugiej strony intrygujący pomysł.
16 września 2017
Boston - "Boston" (1976)
Grupa
Boston, utworzona w tym samym mieście co jej nazwa, jest
zdecydowanie najbardziej znana ze swojego debiutu, który był
swojego czasu tak dużym sukcesem komercyjnym, że do czasu "Appetite
for Destruction" z 1987 roku był najlepiej sprzedającym się
debiutem w historii. Trzy miesiące po jego wydaniu zdobył w USA
platynową płytę, a obecnie jego sprzedaż liczy się tam w
okolicach 17 milionów. Co przeważyło o takim sukcesie? Przede
wszystkim chwytliwość i przystępność. Głównym kompozytorem całości był gitarzysta i założyciel kapeli, Tom Scholz - to właśnie jemu można zawdzięczać tak ogromny sukces.
13 września 2017
Kiss - "Creatures of the Night" (1982)
"Music
from 'The Elder'" z 1981 roku był ogromną klapą dla Kiss, na
skutek czego grupa w pewnym sensie utknęła w tym czasie w martwym punkcie. Co
robić, by ratować popularność i w większości utracone zaufanie
fanów? Muzycy po wielu latach eksperymentowania (czy jak to
niektórzy nazwą - błądzenia) powrócili do bardziej kissowego
stylu, znanego z pierwszych dokonań, z jedną różnicą - album
jest znacznie cięższy niż jakiekolwiek wcześniejsze dzieło Kiss.
10 września 2017
Ramones - "End of the Century" (1980)
Pierwsze
cztery albumy Ramones trzymały się kurczowo jednego, wypracowanego
stylu i można by pomyśleć, że na piątym krążku otrzymamy
dokładnie takie samo granie. A jednak nie można powiedzieć, że
"End of the Century" jest taką samą płytą jak
poprzednie. Na skutek braku popularności wydawnictw, zespół
postanowił nawiązać współpracę ze słynnym producentem Philem
Spectorem, twórcą przełomowej techniki, tzw. ściany dźwięku,
umożliwiającej wielokrotne nagrywanie instrumentów muzycznych, a
także zwielokrotnianie ich brzmienia.
7 września 2017
Kiss - "Music from 'The Elder'" (1981)
"Unmasked"
był najsłabiej sprzedającym się krążkiem od czasów
koncertowego "Alive!". By ratować popularność, zespół
postanowił m.in. odrzucić wpływy disco i porwał się na
najbardziej radykalny rok w swojej karierze - nagranie concept
albumu. W tym celu ponowiono współpracę z Bobem Ezrinem -
producentem najbardziej eksperymentalnego w dotychczasowej karierze
"Destroyera". Przygotowano się do tego bardzo sumiennie i
opracowano teksty, mające stanowić jedną historię. Było to
bardzo ambitne i niespotykane jak na Kiss przedsięwzięcie - miało
to być coś na kształt floydowskiego "The Wall" (tylko w
formie jednopłytowego albumu), w którego realizacji czynny udział
brał Ezrin. Podobnie jak na "Destroyerze" chłopakom pod
względem kompozycyjnym pomogły osoby z zewnątrz zespołu (w tym takie osobistości, jak Ezrin czy Lou Reed).
4 września 2017
Van Halen - "Fair Warning" (1981)
Sesja
nagraniowa do "Fair Warning" zaowocowała pierwszym
poważnym konfliktem na linii Eddie Van Halen-David Lee Roth.
Gitarzysta dążył do nagrywania bardziej nietypowych, poważnych i
skomplikowanych utworów, zaś wokalista obstawał przy trzymaniu
się sprawdzonego już stylu, i miał w tym sojusznika w postaci
producenta Teda Templemana. Ostatecznie gitarzysta uległ naciskom
obu panów, przez co "Fair Warning" nie odstaje znacznie od
wcześniejszych dokonań Van Halen. Aczkolwiek nadal możemy na nim
znaleźć kilka intrygujących rozwiązań.
1 września 2017
Iron Maiden - "The Book of Souls" (2015)
Przyznam,
że miałem lekkie obawy, co do "The Book of Souls". Po
dobrym wykonawczo, ale ogólnie średnio zadowalającym "The
Final Frontier" oczekiwałem wreszcie czegoś bardziej
zwięzłego, z krótszymi killerami na miarę "Aces High".
Gdy zobaczyłem informację o czasie trwania zarówno albumu, jak i
utworów byłem nieco przerażony (aż 3 z nich trwają ponad 10
minut - to dokładnie tyle, co na poprzednich 15 wydawnictwach).
Muzycy po raz pierwszy wyszli tu poza standardowy czas płyty
kompaktowej 80 minut. Jednak mogę z czystym sumieniem powiedzieć,
że obawy te okazały się bezpodstawne i "The Book of Souls"
wydany na 40-lecie istnienia zespołu jest w większości dokładnie
takim albumem, jakiego można wymagać od twórczości Żelaznej
Dziewicy.
29 sierpnia 2017
Kiss - "Unmasked" (1980)
Przebojowy
"Dynasty" mimo platyny w USA był oceniany dość średnio,
między innymi za eksperymenty z disco. Na "Unmasked"
muzycy postanowili podążyć nieco inną ścieżką, chwilowo
wzbogacając instrumentarium o syntezatory klawiszowe (którego
partie znajdują się w kilku kawałkach), a także łagodząc brzmienie. Jednak longplay ten był
najmniejszym sukcesem komercyjnym od 1975 roku. Zabrakło tu po
prostu hitu na miarę "I Was Made for Lovin' You". A może
brak sukcesu należy upatrywać w słabszym poziomie całości.
26 sierpnia 2017
Ramones - "Road to Ruin" (1978)
Na początku 1978 roku miała miejsce pierwsza zmiana personalna w składzie Ramones - perkusista Tommy Ramone odszedł z kapeli, a na jego miejsce zatrudniono Marca Bella, który przyjął sceniczne nazwisko Marky Ramone. W przeciwieństwie do Tommy'ego, Bell miał już pewne doświadczenie muzyczne, grając wcześniej w hardrockowej formacji Dust, a także punkrockowym The Voidoids. I to słychać, w jego grze jest dużo więcej polotu niż u Tommy'ego - tym samym przewyższał też umiejętnościami innych członków zespołu. Poprzedni bębniarz poświęcił się z kolei produkcji krążków - był jednym z producentów tego albumu (a także poprzednich dwóch).
23 sierpnia 2017
Kiss - "Dynasty" (1979)
"Love
Gun" zakończył pewien etap w karierze grupy, a jego wydanie
można uznać za moment największej kissomanii. Na tyle, że po jego
premierze muzycy wcielili w życie śmiały pomysł o nagraniu
czterech oddzielnych, solowych albumów każdego z członków Kiss -
wszystkie ukazały się w tym samym dniu, 18 września 1978 roku.
Niektóre odniosły sukces, inne były rozczarowaniem. Po lekkim
skoku w bok, muzycy zebrali się ponownie, by nagrać siódmy w
kolejności oficjalnej dyskografii "Dynasty" - dzieła
trochę niedocenianego i ocenianego niżej od poprzednich dokonań
zespołu. Ok, może nie wszyscy do końca w nim uczestniczyli.
20 sierpnia 2017
Iron Maiden - "The Final Frontier" (2010)
Progresywnej
ścieżki ciąg dalszy. Od czasu, gdy do składu wrócił Bruce
Dickinson płyty Żelaznej Dziewicy zaczęły być coraz dłuższe.
Nagrany po czterech latach przerwy "The Final Frontier"
pobił nawet rekord poprzednika - jego czas trwania wynosi niecałe
77 minut, dzięki czemu zmieścił się jeszcze na pojedynczej płycie
CD. Zawiera 10 utworów, co pozwala wywnioskować, że nie
będą one należeć do najkrótszych. Tak jest w rzeczywistości,
jednak tym samym grupa po raz kolejny wpadła w pułapkę przesadnego
wydłużania utworów, a na "The Final Frontier" chyba
przesadzono z tym najbardziej.
18 sierpnia 2017
Metallica - "Kill 'Em All" (1983)
Metallica
to zdecydowanie najbardziej znany zespół thrashmetalowy, chyba
każdy przynajmniej raz w życiu słyszał o jego istnieniu. No
powiedzmy, że grupa nie grała przez całą karierę thrash metalu,
w późniejszych krążkach muzycy często łagodzili swoje
brzmienie. Wracając jednak do 1983 roku, został wtedy wydany
pierwszy album thrashmetalowy - "Kill 'Em All".
16 sierpnia 2017
Ramones - "Rocket to Russia" (1977)
"Rocket to Russia" jest ostatnim albumem Ramones nagranym w pierwszym składzie grupy, z perkusistą Tommym Ramone na pokładzie. Stylistycznie dalej nie przyniósł on drastycznych zmian w twórczości grupy. Choć warto dodać, że krążek ten jako pierwszy w historii Ramones przebił się do pierwszej setki listy Billboard 200 w USA, a utwór "Rockaway Beach" cieszył sporą - jak na Ramones - popularnością i był tym samym najlepiej sprzedającym się singlem kapeli w Stanach Zjednoczonych. Niestety, przy nieco większych sukcesach mamy do czynienia z bardziej nierównym materiałem od poprzednich.
12 sierpnia 2017
Iron Maiden - "A Matter of Life and Death" (2006)
14.
album Iron Maiden, "A Matter of Life and Death", został
bardzo dobrze przyjęty przez fanów i krytyków, znacznie lepiej niż
poprzedni "Dance of Death". Członkowie zespołu byli tak
zadowoleni ze swojego dzieła, że grali go na żywo w całości.
Jednak mimo to żaden z tych utworów nie przetrwał na długo w
setliście. Jeśli próbować porównać go z innym dziełem Żelaznej
Dziewicy, to chyba tylko z "The X Factor", zarówno w
kontekście czasu długości, jak i posępności nagranego materiału (choć
w tej kwestii dzieło z Bayley'em nadal jest na pierwszym miejscu).
11 sierpnia 2017
Kiss - "Love Gun" (1977)
"Rock
and Roll Over" nie sprzedał się tak dobrze, jak wydany w tym samym roku "Destroyer",
a mimo to cieszył się niemałym wzięciem i podtrzymał wysokie zainteresowanie zespołem. Na fali sukcesu,
chłopaki przystąpili do nagrywania szóstego albumu studyjnego, w przeciągu czasowym czterech lat od rejestrowania debiutu. Skutek tych prac, "Love Gun", dotarł na 4. miejsce list
przebojów w USA, co było najwyższą lokatą w ich dotychczasowej
karierze i zostało pobite dopiero 21 lat później przy okazji krążka "Psycho Circus". Także single "Christine Sixteen" i "Love Gun" cieszyły się popularnością na notowaniach.
9 sierpnia 2017
Ozzy Osbourne - "Blizzard of Ozz" (1980)
Wyrzucenie
Ozzy'ego Osbourne'a z Black Sabbath, z powodu narastających kłopotów
wokalisty z narkotykami i alkoholem, było jednym z ważniejszych
wydarzeń muzycznych końcówki lat 70. Wizerunek formacji był
kojarzony nie tylko z posępnymi riffami Tony'ego Iommi, ale przede
wszystkim z charakterystycznym głosem Ozzy'ego. Z perspektywy czasu
okazało się, że było to jednak dobre posunięcie. Zarówno
"Blizzard of Ozz", jak i "Heaven and Hell"
przyniosły ciekawszy materiał niż dwa ostatnie, słabsze niż
wcześniej albumy Sabbathów. Mi osobiście nieco bardziej do gustu
przypadło dzieło Osbourne'a.
7 sierpnia 2017
Iron Maiden - "Dance of Death" (2003)
Po wydaniu porywającego "Brave New World" Iron Maiden znów był na ustach wszystkich. Wielu osobom płyta się podobała, odniosła też sukces kasowy. Nic dziwnego, że trasa ją promująca była równie udana, co udokumentowano znakomitą koncertówką "Rock in Rio". Po tak triumfalnym comebacku panowie mogli nagrać, co tylko chcieli. Rezultatem nagrań jest "Dance of Death", który zdobi najbrzydsza okładka w historii zespołu. Serio, coś okropnego.
5 sierpnia 2017
Van Halen - "Women and Children First" (1980)
Po
dobrze przyjętych dwóch albumach zespół był w bardzo komfortowej
sytuacji - cieszył się niesamowitą popularnością, zaś trasy
koncertowe okazywały się ogromnymi sukcesami. W przerwie między
występami chłopaki znaleźli czas, żeby zarejestrować materiał
na trzeci krążek studyjny o dość dramatycznym tytule "Women
and Children First". Kolejny naprawdę udany w ich karierze, z
paroma nietypowymi rozwiązaniami.
3 sierpnia 2017
Kiss - "Rock and Roll Over" (1976)
Album
"Destroyer" został pokochany przez publiczność, co
przełożyło się na wyniki sprzedaży (obecnie ma status podwójnej platyny w USA). Po
takim sukcesie, w tym samym roku, na półkach sklepowych
ukazał się krążek "Rock and Roll Over" z nowym
materiałem. Po kilku eksperymentach z brzmieniem i aranżacją
utworów, muzycy wrócili do bardziej surowego stylu znanego z
pierwszych trzech wydawnictw. Dodatkowo, tym razem komponowanie
odpuścił sobie Ace Frehley, skupiając się jedynie na wykonaniu
stworzonych przez kolegów rzeczy.
1 sierpnia 2017
Iron Maiden - "Brave New World" (2000)
Koniec
lat 90. XX wieku był okresem ogromnych niespodzianek. Reszta
muzyków rozstała się z Blazem Bayley'em, oficjalnie z powodu
jego problemów z głosem. To, co stało się potem przeszło
najśmielsze oczekiwania fanów - nie tylko na miejsce Bayley'a zatrudniono Dickinsona, ale wraz z nim powrócił również Adrian Smith. Słysząc o tym w tamtych czasach byłbym pewnie w
siódmym niebie. Tym bardziej, że obaj panowie działali wcześniej
w solowej grupie Dickinsona, wydając udane "Accident of Birth"
i "The Chemical Wedding", nic więc nie wskazywało, że
mają ochotę na powrót. Dodatkowo, w składzie zachowano Janicka
Gersa (bo i po co byłoby wyrzucać tego cudaka?). Jednak cuda się
zdarzają. Panowie przystąpili do pracy nad 12. studyjnym albumem
Iron Maiden. Efekt? Jedno z najlepszych dokonań grupy,
słusznie wielbione na całym świecie przez miłośników muzyki
metalowej.
30 lipca 2017
Scorpions - "Humanity: Hour I" (2007)
Po
utrzymanym w tradycyjnym stylu dziele z 2004 roku, "Humanity: Hour
I" miał być krążkiem bardziej nowoczesnym -
co potwierdzają pierwsze, elektronicznie przetworzone słowa zawarte
na tym wydawnictwie, na początku utworu "Hour I". Nasuwa to nieprzyjemne skojarzenia z
niezbyt reprezentacyjnym longplayem "Eye II Eye". Niestety,
na takich powiązaniach się nie kończy - oba krążki są bowiem
podobne pod względem jakościowym, może z lekką przewagą na
korzyść opisywanej płyty. Ponadto, panom chyba nie dopisywała
wena twórcza, bo - jak nigdy wcześniej - skorzystali z bardzo dużej
pomocy współpracowników z zewnątrz. A może to właśnie przez ten zabieg "Humanity: Hour I" wypada tak nijako.
28 lipca 2017
Iron Maiden - "Virtual XI" (1998)
W drugiej połowie lat 90. sytuacja Iron Maiden nie wyglądała najlepiej. "The X Factor" był dla wielu rozczarowaniem, m.in. ze względu na dość radykalny, ponury charakter płyty. Fani oczekiwali słynnych metalowych galopad, a także wpadających w ucho utworów (co spełnił tylko "Man of the Edge"), tymczasem zawartość albumu okazała się zupełnie inna. Jednak wielu słuchaczy nie zaakceptowało przede wszystkim obecności Blaze'a Bayley'a, dysponującego znacznie mniejszymi warunkami wokalnymi od swojego poprzednika, Bruce'a Dickinsona. To wystarczyło, by zmalało zarówno zainteresowanie zespołem, jak i sprzedaż jego płyt.
26 lipca 2017
Ramones - "Leave Home" (1977)
Debiut Ramones został dobrze przyjęty, ale nie odniósł sukcesu na listach przebojów. 9 miesięcy później ukazał się drugi album tej formacji. Muzycznie w żadnym wypadku nie znajdziemy tu kroku do przodu względem debiutu - "Leave Home" jest jego logiczną kontynuacją. Prezentuje również podobny poziom całości.
24 lipca 2017
Iron Maiden - "The X Factor" (1995)
Z Żelaznej Dziewicy w 1993 roku odszedł Bruce Dickinson, który od dawna marzył o solowej karierze. Śpiewanie w Iron Maiden męczyło go od dłuższego czasu i gdy nadarzyła się okazja, po zarejestrowaniu "Fear of the Dark" i promującej ją trasie koncertowej, wokalista opuścił szeregi zespołu. Dla wielu fanów kapeli ta jedna wiadomość oznaczała jej definitywny koniec. Dickinson odcisnął na historii Iron Maiden ogromne piętno i wydawał się być kimś absolutnie niezastąpionym. Każda decyzja o jego zastąpieniu mogła być skazana na druzgocącą porażkę. Zwłaszcza że - jak się potem okazało - solowa działalność Bruce'a była w większości naprawdę udana. Steve Harris zamierzał nawet rozwiązać Iron Maiden. Tak się jednak nie stało i nowym frontmanem w zespole został niejaki Blaze Bayley, znany z heavymetalowej formacji Wolfsbane. Krytyce i rozczarowaniom nie było końca.
23 lipca 2017
Iron Maiden - "Live at Donington" (1993)
"Live
to Donington" to ostatni z trzech albumów koncertowych wydanych
w 1993 roku, dokumentujących jeden z najmniej ciekawych epizodów w
karierze Iron Maiden. Został on nagrany 22 sierpnia 1992 roku,
podczas trasy koncertowej promującej krążek "Fear of the
Dark". Grupa dała wtedy drugi w swojej karierze (pierwszy miał
miejsce 20 sierpnia 1988 roku) występ na festiwalu Monsters of Rock
w brytyjskim Castle Donington dla blisko 70-tysięcznej publiczności.
Longplay ten został początkowo wydany w limitowanej serii (jedynie
w Wielkiej Brytanii, Brazylii, Włoszech, Korei Południowej,
Holandii, Kanadzie oraz Japonii). Nie promowano go również żadnym
singlem.
22 lipca 2017
Iron Maiden - "A Real Dead One" (1993)
Wydany
7 miesięcy po "A Real Live One", bliźniaczo podobny pod
względem tytułu "A Real Dead One", stanowi jego
uzupełnienie. Tym razem wzięto na warsztat kompozycje z okresu
1980-1984, czyli identycznie jak w przypadku pierwszej koncertówki
- "Live After Death". Nie uniknięto więc powtórek. Na "A
Real Dead One" zamieszczono więc siedem utworów, które
znalazły się na tamtym albumie ("The Number of the Beast",
"The Trooper", "Running Free", "Run to the
Hills", "2 Minutes to Midnight", "Iron Maiden"
oraz "Hallowed Be Thy Name"). W większości materiał ten
zarejestrowano między kwietniem a czerwcem 1993 roku, choć
najstarsze nagrania pochodzą z sierpnia 1992 roku ("The Number
of the Beast", "The Trooper" i "Iron Maiden").
Kiss - "Destroyer" (1976)
Koncertowy
"Alive!" odniósł upragniony przez muzyków sukces i
przysporzył grupie nowe grono fanów, którzy od tej pory z
niecierpliwością oczekiwali na nowe dzieło studyjne czterech wymalowanych
cudaków. W tych okolicznościach nie dziwi fakt, że "Destroyer"
był kasowym sukcesem, największym w historii grupy. Z drugiej strony, pod względem artystycznym nie spełnia on ustalonego
wcześniej przez zespół poziomu. Warto odnotować, że "Destroyer"
był pierwszym longplayem, w którym w przygotowaniu nowego materiału
chłopakom pomagali współpracownicy z zewnątrz, w tym producent
albumu - Bob Ezrin.
21 lipca 2017
Iron Maiden - "A Real Live One" (1993)
Rok
1992 był dla zespołu pasmem sukcesów, ale mimo wszystko nie był
to łatwy moment dla ich dalszej kariery. Już w czasie nagrywania
"Fear of the Dark" Bruce Dickinson myślał o opuszczeniu
Iron Maiden. Swoją decyzję ogłosił kolegom dopiero podczas trasy
koncertowej promującej krążek. Został jednak przekonany, by dokończyć
trasę wraz z resztą. Nie ulega wątpliwości, że wokalista
kompletnie nie przykładał się wtedy do występów, ponieważ nie
chciał w tym czasie grać już takiej muzyki. Inni muzycy, dodatkowo martwiący się o przyszłość
kapeli, także nie czuli się komfortowo w tej sytuacji.
20 lipca 2017
Iron Maiden - "Fear of the Dark" (1992)
"Fear
of the Dark" to zdecydowanie jeden z najbardziej rozpoznawalnych krążków Żelaznej Dziewicy, oczywiście za sprawą
kultowego utworu tytułowego, który z czasem stał się jednym z najsłynniejszych i najbardziej cenionych z katalogu zespołu. Również za jego sprawą, "Fear of the Dark" stał się trzecim albumem, który zawojował
brytyjskie listy przebojów, docierając na 1. miejsce. Niestety,
jego popularność nie przełożyła się do końca na jakość
materiału. Mamy tu do czynienia z dziełem udanym, lecz okropnie nierównym.
18 lipca 2017
Ramones - "Ramones" (1976)
Czołowy
przedstawiciel amerykańskiego punk rocka, Ramones, powstał w 1974
roku. Grało w nim czterech muzyków, którzy nie mieli pojęcia o
graniu i znali jedyne podstawowe chwyty muzyczne. Wizerunkowo
ciekawym zabiegiem było noszenie przez nich skórzanych, motocyklowych kurtek
(później nazwanych jako ramoneski), a także przybranie jednego nazwiska - a nazwisko wzięło się od Paula
McCartney'a, który w czasie aktywności muzycznej The Beatles
meldował się w hotelach jako... Paul Ramone. W ten sposób
wokalista (a początkowo też perkusista) Jeffrey Hyman stał się
Joey'em Ramone, gitarzysta John Cummings stał się Johnnym Ramone,
basista Douglas Colvin nazwał samego siebie Dee Dee Ramone, a
perkusista Thomas Erdelyi Tommym Ramone. Z całej czwórki nikogo
nie ma już na tym świecie.
16 lipca 2017
Van Halen - "Van Halen II" (1979)
Dzięki
albumowi "Van Halen" muzycy w błyskawicznym tempie stali
się gwiazdami amerykańskiego rocka, a Eddie Van Halen dołączył
do panteonu gitarowych Bogów. Zaczęły się koncerty, a grupa
została wybrana do supportowania samego Black Sabbath. Fani, poza
występami na żywo, oczekiwali również na następny krążek i nie
musieli długo czekać, bo został on wydany 13 miesięcy po
debiucie, również nakładem wytwórni Warner Bros i pod niezbyt
wymyślnym tytułem "Van Halen II".
Subskrybuj:
Posty (Atom)